Heffing werkt volstrekt averechts uit op de investeringsbereidheid institutionele beleggers, 04-03-2013

Institutionele beleggers investeren voornamelijk in nieuwe vrije sector huurwoningen en daar zit ook meer dan de helft van hun bestaande woningportefeuille van rond de 130.000 huurwoningen. Het opleggen van een heffing op huurwoningen onder de € 681, ook aan institutionele beleggers, zal helaas volstrekt averechts werken op die investeringsbereidheid. De verwachting dat met name institutionele beleggers nog veel nieuwe vrije sector huurwoningen gaan bouwen en ook geliberaliseerd corporatiebezit zullen gaan overnemen, moet dan ook helaas worden tegengesproken.
Tevens creëert een heffing, als die ook op institutioneel bezit betrekking heeft, een voor institutionele beleggers te groot politiek risico dat de heffing later óók betrekking gaat krijgen op huurwoningen boven de € 681. Een heffing op institutioneel bezit leidt dus tot verlies van vertrouwen vanwege minstens 10 tot 20% rendementsverlies en zal tot gevolg hebben dat institutionele beleggers naar alternatieve beleggingen in binnen- of buitenland moeten gaan zoeken. Het aantrekken van nieuw kapitaal zal zeer moeilijk tot onmogelijk blijken te zijn.
Dit komt doordat institutionele beleggers beleggen in woningfondsen die gemiddeld voor 35% nog bestaan uit huurwoningen onder de € 681, die -structureel ieder jaar- met een forse heffing worden geconfronteerd van anderhalve maand huur! Deze huurwoningen kunnen voor een groot deel geliberaliseerd worden na mutatie van de huurder, maar zo lang er geen mutatie plaatsvindt, zorgt een heffing voor scherpe aantasting van het rendement. Bij institutionele beleggers gaat het om een heffing van structureel rond € 35 miljoen per jaar. De heffing leidt niet alleen tot een scherpe daling van  het rendement, maar tevens direct tot een forse waardedaling van dit deel van het bezit. 
De heffing bij institutionele beleggers op huurwoningen onder de € 681 bedraagt cumulatief tot en met 2017 circa 100 miljoen, terwijl de opbrengsten uit de extra huurinkomsten van diezelfde groep huurwoningen cumulatief slechts 55 miljoen bedragen. Dit is een volstrekte mismatch, waardoor een heffing ook niet van institutionele beleggers gevergd kan worden.
Er is de komende jaren veel vraag naar vrije sector huurwoningen; vooral vanwege flexibiliteit in de arbeids-markt, beperking van mobiliteit, de verschuiving naar vrije sector huur en naar veel meer één- en twee-persoonshuishoudens. Institutionele beleggers willen dus graag extra in nieuwe vrije sector huurwoningen investeren. Hoewel dat formeel kan zonder last te hebben van een heffing, zorgt een heffing dus wel degelijk voor een tegenovergesteld effect.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Noot voor de redactie: Contactpersoon drs. F.J.W. van Blokland MRICS, directeur IVBN 070-3000371 of  06 54 25 24 15  

• IVBN streeft naar een evenwichtig investeringsklimaat voor vastgoed en een goede marktwerking, zowel lokaal, regionaal als (inter-)nationaal. 
• IVBN behartigt de gemeenschappelijke belangen van de leden en biedt een platform aan institutionele vastgoedbeleggers.
• IVBN is erop gericht de professionaliteit, transparantie en integriteit van de Nederlandse institutionele vastgoedbeleggingssector te bevorderen. 
• IVBN legt in de activiteiten de focus op de in Nederland belegde stenen. 
• IVBN stimuleert de verduurzaming van de bestaande voorraad. 
• IVBN benadrukt de maatschappelijke betekenis van beleggen in vastgoed. 
• Voor overheden en toezichthouders wil IVBN de natuurlijke gesprekspartner zijn voor de vastgoedbeleggingsmarkt.

Leden van IVBN zijn vastgoedondernemingen in de vorm van (al of niet beursgenoteerde) vastgoedfondsen en vastgoedvermogensbeheerders. De leden exploiteren omvangrijke portefeuilles vastgoed, overwegend in opdracht van institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en/of banken. De 30 leden exploiteren voor circa 50 miljard euro aan Nederlands onroerend goed en nog eens zo’n 50 miljard aan vastgoed in het buitenland. Zij beleggen in woningen (40%), kantoren (25%), winkels (25%), bedrijfsruimten, parkeergarages en overig vastgoed.